پا کنار پا و کلاویه کنار کلاویه. 

راه میروم و موسیقی نواخته میشود . عروج صدا و سقوط روح ها . نفس در سینه حبس . ذهن بی قرار . لبها خشک شده 

و چشم ها گویی درخشش ابدیش قلب را به انزوا کشانده است. 

راه میروم و نوال پخش میشود راه میروم و سکوت شکسته میشود. و من در کنار تو در حال نواختن بی انتهای پیانو هستم. 

خورشید را میبینم که چگونه درون امواج ارام تو غروب میکند و من روی ساحل عواطفم عود روشن کرده ام. 

خرچنگ ها می‌آیند 

سیگار ها هوار میزنند 

بامداد شعر میخواند 

نوال نواخته میشود. 

و من 

در آغوش بینهایت تو غرق بوسه میشوم. [و آنگاه گورخر ناامید دلم چهچه ن پرواز میکند. ]

و پایان با آغازی نو در کنار پا کنار پا و کلاویه کنار کلا‌ویه

نمیدونم چطور بگم . ولی وقتی به این جور چیزا فکر میکنم یه جایی ته قلبم به لرزه میوفته . یه چیزی که باعث میشه که به فکر واداشته شم . خیالاتم منو وا میداره به یک جا نشستن . 

فکرشو بکن توی دنیایی زندگی میکردیم که پر بود از اژدها . پر بود از ویچ و ویزارد . 

اخ دلم میخواست یه کولی بودم که همه ی زندگیشو در حال سفر بود و یه گوی جادویی داشت و با اون گوی میتونست به تمام دنیا اشراف داشته باشه و میتونست با کارت های جادوییش جهان رو زیر و  رو کنه کاش من یه کولی بودم . اونوقت تمام ویزرد ها میومدن پیش من . احتمالا من یه کولی میلیون ساله ی پیر بودم که با جادو خودش رو جوون نگه داشته بود . و تمام ویزار ها عاشقم میشدن . عشق های تو خالی . کاش من یه کولی بودم . اونوقت میتونستم با خوندن کف دست های آدم ها تمام هستی اونها رو روبه چشم هاشون بیارم . 

کاش پرورش دهنده ی اژدها بودم . و تمام اژدها ها مسخر من بودند  

کاش من یک کولی بودم . اونوقت در دنیای زیر زمین دست به تغییر جهان میزدنم . جهانی که پر است از پلیدی و دروغ . 

کاش من یک کولی بودم 

اونوقت انگشتر از جنس استخوان کالس سین مهتر اژدهایان به دست میکردم و تهانو دختر کوچک من بود . 

کاش من یک کولی بودم 

و انوقت دیگر چیزی برای ترسیدن وجود نداشت 

بلند بلند اسمتو صدا میکنم و قش قش میخندم 

اخه چون تو خیلی قشنگ بلدی منو بخندونی  

اخه تو کنارم میمونی و تنهام نمیذاری 

آرومم کنارت خیلی زیاد خیلی 

از صب تا شب فقط به تو فکر میکنم

تو رویای ناتموم منی

و جات همیشه توی قلبمه .